ร้านกาแฟ…ธุรกิจในฝันของหนุ่มสาวหลายๆคน ในสมัยนี้ แต่การทำร้านกาแฟให้เกิดได้คงไม่ง่ายอย่างฝัน เพราะมันต้องอาศัยส่วนผสมหลายสิ่งหลายอย่าง รวมถึงสิ่งสำคัญที่สุดคือ ความรัก…เหมือนกับร้าน ร้านนี้ ไล-บรา-รี่ ที่รวมครบทุกส่วนผสมจนเป็นห้องสมุดของคนรักกาแฟ วันนี้ iUrban ได้มีโอกาสแวะไปเยี่ยม ไล-บรา-รี่ ร้านใหม่ที่สุขุมวิท 24 และได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณเจี๊ยบ เจ้าของร้านคนสวย ใจดี เลยอยากถ่ายทอดให้กับเพื่อนๆได้รู้จักกับ ไล-บรา-รี่ กันตั้งแต่เริ่มต้นแนวคิด และความยากลำบากกว่าจะมาเป็นห้องสมุดของคนรักกาแฟในวันนี้ ทุกอย่างไม่ได้เกิดจาก ความบังเอิญ หรือโชคเข้าข้าง แต่เป็นความรัก ความตั้งใจ และใส่ใจในทุกรายละเอียดต่างหาก ที่ทำให้ได้ส่วนผสมที่ลงตัวอย่างนี้
“เราไม่ต้องการเป็นร้านกาแฟ แต่ต้องการเป็นห้องสมุด เราไม่ใช้ภาษาอังกฤษ แต่ตั้งใจให้เป็นภาษาไทย เวลาเราไปเมืองนอก ประเทศอื่นๆ หรือไปญี่ปุ่นเห็นตัวหนังสือที่เราอ่านไม่ออก มันกลับดูมีเสน่ห์ ไม่จำเป็นต้องเขียนเป็นภาษาอังกฤษให้คนอ่านได้เสมอไป และเราเลือกตัวหนังสือแบบพิมพ์ดีด เพราะ มันเรียบง่าย และมันอยู่ นาน ไม่เฟี้ยวฟ้าว ไม่แฟชั่น และ มีขีด- ขั้น เหมือนคำอ่านใน ดิคชันนารี “ คุณเจี๊ยบเล่าให้ฟังถึงความเป็นมาของชื่อห้องสมุดแห่งนี้ ทุกองค์ประกอบมีคอนเซ็ปต์แน่นปึ้ก
“ทุกอย่างของที่นี่ก็คือคิดเองทำเองหมด เรา 2 คน จบสถาปัตย์ทั้งคู่ นึกภาพในหัวไว้ก่อนว่าร้านจะเป็นแบบนี้ อะไรก็ได้ที่เราชอบ จะได้อยู่กับมันได้นานๆ ก็จะเลือกเฟอร์นิเจอร์ และตกแต่งเองหมด เฟอร์นิเจอร์ก็จะเน้นนั่งสบาย เหมือนเก้าอี้ตรงนี้ แนวคิดของคนออกแบบคือเหมือนเด็กตัวอ้วนๆ ให้นั่งสบาย นั่งเอนๆหน่อย..สีของร้านก็จะเป็นขาว น้ำตาล ต้องการให้ดูสบายๆอบอุ่น เหมือนบ้าน ไม่ชอบยุโรป อเมริกันจ๋า ให้ดูเป็นเอเชียๆ อยู่ได้นานๆ “
ส่วนแนวคิดของอาหาร และกาแฟ ก็มาจากความรัก ความชอบของคน 2 คนอีกเช่นกัน
“ ถ้าจะหวังรวยทำร้านอาหารดีกว่า แต่ที่เลือกแบบนี้เพราะเราชอบ กำไรน้อยกว่า แต่เราอยู่กับมันได้ทั้งวัน พอวันแรกที่เปิดร้านก็แบ่งงานกันเลย ที่แรกอยู่ตรงถนนพระรามเก้า 41 แฟนดูพวกกาแฟ เครื่องดื่ม เจี๊ยบดูพวกอาหาร ขนม เบเกอร์รี่ ตอนแรกก็ยังทำงานประจำไปด้วยทำร้านไปด้วย แต่พอมาเปิดที่สุขุมวิท 24 ไม่มีคนดูแล ก็เลยตัดสินใจออกจากงานมาดูร้านเต็มตัว ต้องดูแลเอง เพราะไม่มีใครรักร้านเท่าเรา ” เพราะอย่างนี้ เราถึงได้ยินเสียงทักทาย “สวัสดี ค่ะ”ทุกครั้งที่มีลูกค้าใหม่เดินเข้ามา และ “ขอบคุณค่ะ” เมื่อลูกค้ากำลังจะออกไป
“ เจี๊ยบชอบทำอาหาร อาจเพราะถูกปลูกฝังตั้งแต่เด็ก ชอบทำกับข้าว ตอนเด็กๆป๊าไปรับจากโรงเรียนแล้วก็ไปจ่ายตลาด เจี๊ยบก็ตามป๊าไปจ่ายตลาดด้วย เสร็จแล้วก็กลับมาทำที่บ้าน ช่วยเตรียม ช่วยทำ ที่บ้านทุกคนจะทานข้าวพร้อมกัน ทุกวันอาทิตย์ก็จะเป็นวันที่ออกไปกินข้าวนอกบ้าน เราก็จะชอบเที่ยว ชอบชิมชอบทำมาตั้งแต่เด็ก วันหนึ่งที่เราอยากทำธุรกิจของเราเอง ไม่อยากเป็นลูกจ้างไปตลอด มาคิดว่าจะทำอะไรดี ก็เลยคิดว่าเปิดร้านอาหารดีกว่า แล้วก็ค่อยคิดว่า อาหารแบบไหนล่ะ เครื่องดื่มแบบไหน แต่ถ้าเป็นอาหาร หัวฟูหน้ามันทั้งวันก็ไม่เอา ก็เลยมาเป็นร้านกาแฟ แล้วก็หาจุดขาย เหมือนตอนเรียนออกแบบ มันต้องคิดก่อนว่า คอนเซ็ปต์เป็นอะไร
“ในที่สุดก็เอาสิ่งที่เรา 2 คนคือเจี๊ยบกับแฟนชอบอีก คือห้องสมุด และกาแฟ แฟนเจี๊ยบเป็นคนชอบกาแฟมาก ไล-บรา-รี่ ก็เลยจะเป็นเหมือนห้องสมุดในบ้านของเราสองคน เพราะจะมีเฉพาะหนังสือทีเราชอบ เป็นหนังสือกอล์ฟ หนังสือออกแบบ หนังสือถ่ายภาพ หนังสือศิลปะ เป็นหนังสือของเราเอง แล้วก็มีนิตยสารผู้หญิง หนังสือทำอาหาร”
นอกจากบรรยากาศร้านจะน่านั่งแล้ว หัวใจสำคัญ คือกาแฟก็จะต้องอร่อยด้วย อย่านึกว่าทำกาแฟใครๆก็ทำได้เชียว ไม่ง่ายเลยจริงๆ
“ กาแฟจะอร่อยก็ต้องเริ่มตั้งแต่การเลือกเมล็ดกาแฟก่อนเลย ปลูกที่ไหน ยังไง ใช้สายพันธ์อะไร ของเราเป็นอาราบิก้ารสชาติก็จะอ่อนละมุนนุ่มกว่า เราใช้กาแฟไทยนี่ล่ะ เป็นกาแฟที่ปลูกทางเหนือ ต้องเลือกที่ปลูก เลือกดอย เลือกระดับการคั่ว
กาแฟแต่ละดอยก็ไม่เหมือนกัน แต่ละระดับการคั่วก็ไม่เหมือนกัน ตอนนั้นก็เอามาชิม เลือกมาหลายดอยมาก เลือกหลายระดับการคั่วด้วย ก็ศึกษาหาข้อมูล แล้วก็ไปตามเก็บตามชิม ถามผู้รู้ด้วย มีหลายปัจจัยที่ทำให้กาแฟอร่อย ก่อนอื่นกาแฟต้องดี การคั่วก็สำคัญ คั่วเข้มก็จะมีความขมมีกลิ่นไหม้ คั่วน้อยก็จะติดเปรี้ยว ที่ร้านเราจะคั่วกลางๆ ทุกอย่างต้องมีความพอดีของมันเราเลือกการคั่วที่เหมาะสมกับทั้งกาแฟเย็น และกาแฟร้อน
คั่วใหม่คั่วเก่าก็ไม่เหมือนกัน มีผลต่างกัน แฟนเจี๊ยบเขาชอบกาแฟมานาน พอจะเปิดร้านเขาก็ไปเรียนเลย แล้วก็มาสอน เขาก็จะเทสทุกวัน วันไหนแปลกๆเขาก็จะรู้ทันที บอกมาว่ามีอะไรเปลี่ยนไป เราก็จะต้องแก้ไข
กาแฟเก่ามากเราก็ไม่ใช้ ต้องค่อยๆสั่งให้เขาคั่วใหม่แล้วส่งมา แล้วเวลาบด ทุกครั้งที่ลูกค้าสั่งก็ค่อยบด บางวันฝนตกก็ต้องเปลี่ยนการบด เพื่อรักษารสชาติให้เหมือนเดิม”
ดูแล้วไม่ง่ายเลยนะคะการทำร้านกาแฟเนี่ย มิน่าคุณเจี๊ยบถึงบอกว่าต้องมีใจรัก ถ้าทำเพราะธุรกิจ สักพักก็ต้องเลิก เห็นจะจริง
อดถามไม่ได้ เพราะเห็นลูกค้าแต่ละรายนั่งกันนานๆ แถมมีอินเทอร์เน็ตฟรีอีก ไม่กลัวขาดทุนหรือ
“ถ้าเขานั่งนาน ก็แปลว่าร้านเราน่านั่ง” เป็นทัศนคติที่น่ารัก และน่าชมเชยจริงๆ ถึงได้มีลูกค้าขาประจำมากมาย สำหรับอาหาร คุณเจี๊ยบก็จะคิดค้นสูตรเองอีก ใส่อะไรเข้าไปนิดๆหน่อยๆ ให้มีความแปลก และได้รสชาติไม่ซ้ำแบบใคร เป็นเมนูเฉพาะของ ไล-บรา-รี่ จริงๆ อย่าง ไล-บรา-รี่ วัฟเฟิล หน้าตาสวยงามกว่าวัฟเฟิลที่ไหนๆ แล้วยังได้สีเขียวจากใบเตยที่ให้ความหอมไม่เหมือนใคร
ทาโรบอลล์ ทำจากเผือกหวาน รสชาติดีทานกับน้ำชา หรือกาแฟ
สไปซี่โพเทโทฟราย รสต้มยำ มันฝรั่งทอดรสชาติเข้มข้นถูกปากคนไทยอย่างเราๆ
- สไปซี่โพเทโทฟราย
‘
ไล-บรา-รี่ ห้องสมุดของคนรักกาแฟ และอาหารอร่อยแห่งนี้ จึงเป็นที่แวะเวียนมาของคนรักหนังสือ คนรักกาแฟ ที่ชอบบรรยากาศอบอุ่นเหมือนบ้าน มีเจ้าของร้านใจดีให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น จึงไม่แปลกเลยที่จะเห็นลูกค้าประจำ ที่แวะเวียนกลับมา ครั้งแล้วครั้งเล่า คงไม่ใช่เพราะติดใจอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่น่าจะเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของห้องสมุดร้านกาแฟแห่งนี้
ภาพโดย : Beambeam http://axtionbeam.multiply.com
