หลายๆคนอาจจะยังไม่ทราบ บนถนนวิภาวดี-รังสิตช่วงสโมสรตำรวจ ถัดมาเป็นสถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส ซึ่งถัดมาประมาอีกซอย คือซอยวิภาวดี58 เข้าไปอีกประมาณ500เมตร จะเป็นที่อยู่ของศิลปะแขนงหนึ่ง ก็คือโรงละครหุ่นสายเสมา ที่ปัจจุบันมีอายุมาก็ปาไป8ปีแล้วเรียกได้ว่าถ้าเป็นเด็ก ก็เป็นเด็กที่กำลังซนเลยทีเดียว
คณะหุ่นสายเสมาก่อตั้งเมื่อต้นปี 2547 โดยคุณนิมิตร พิพิธกุลได้รับแรงบันดาลใจจากวศิน มิตรสุพรรณ และพสุธีร์ จุรณะโกเศศ ศิลปินกลุ่มแกะดำ…ดำ ผู้นำหุ่นสายต้นแบบที่พวกเขาพัฒนาด้วยตนเองมาปรึกษากับเขา หลังจากนั้นต่างคนต่างทุลักทุเลทุ่มเทก่อร่างสร้างตัว จากคณะหุ่นเล็กๆจนมามีการแสดงที่มีแฟนประจำที่เหนียวแน่นเรียกได้ว่าตามดูกันทุกเรื่องทีเดียว เรื่องราวความเป็นมา เรื่องสนุกๆผมจะทยอยเอามาเล่าให้ฟังเรื่อยๆนะครับ
ดอนและมะขวิดผู้พิชิต เป็นเรื่องของดอน ชาวนาทึ่มีความรักต่อผืนนาและชีวิตแบบชาวนา ผจญภัยไปในจินตนาการของตัวเองที่มีศัตรูร้าย ก็คือการเอารัดเอาเปรียบของคนที่มีอำนาจ และศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือความเชื่อถือในเทคโนโลยีมากกว่าวิถีพอเพียง คุณได้ยินถูกแล้วครับนี่เป็นละครหุ่นสายเสมา เรื่องที่. ซึ่งดัดแปลงมาจาก ดอน ฆีโฮเต้ ออฟลามันช่า วรรณกรรมคลาสสิค ของ ที่ว่าด้วยเรื่องชายวิปลาสออกเดินทางแสวงหาสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ก็คือความเชื่อของมนุษย์เช่นเดียวกัน
เรื่องราวได้ดำเนินผ่านสายตาของเด็กชายสองคน คนแรกคือข้าวโอ๊ตเด็กที่เติบโตมาในเมืองหลวง ไม่เห็นคุณค่าของข้าวที่กิน กินทิ้งกินขว้าง กับเด็กชายอีกคนคือแกละ เด็กชายที่มีความนับถือต่อลุงดอน ที่จินตนาการว่าเขาคือ “ซังโง่” หุ่นไล่กาขาดความมั่นใจ แกละเป็นตัวแทนของเด็กในโรงเรียนตามชนบทที่มีความฝันอยากเป็นชาวนา แต่กลับถูกดูถูกว่าเป็นอาชีพที่ต่ำต้อยในสังคม เด็กชายทั้งสองเสมือนเป็นตัวแทนของผู้ชมจึงทำให้รับชมได้อย่างมีความรู้สึกร่วมกับเรื่องราวได้ไม่ยากนัก
จุดเด่นที่สุดของละครหุ่นสายเรื่องนี้คือเรื่องเพลง เพลงที่นำมาเป็นเพลงดังๆของครูเพลงไม่ว่าจะเป็น”เดือนดวงเดียว”ของคุณจรัล มโนเพชร หรือ”ควายหาย”และ”เขมรไล่ควาย”ของครูสุรพล สมบัติเจริญ ที่สะท้อนภาพท้องทุ่งและรวงข้าวออกมาอย่างไพเราะด้วยเสียงร้องคุณภาพนักร้องคุณภาพ และได้อันเชิญเพลงพระราชนิพนธ์ความฝันอันสูงสุด มาเป็นเพลงที่สร้างแรงบันดาลใจและไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคเพื่อให้กำลังใจต่อชาวนา ผู้เป็นกระดูกสันหลังของชาติ เรียกได้ว่าฟังเพลงกันเต็มอิ่มไปเลยทีเดียว
แรงบันดาลใจในการสร้างละครหุ่นสายเสมาเรื่อง ดอนและมะขวิดผู้พิชิตขึ้นนั้น “ครูหนืด”คุณนิมิตร พิพิธกุลศิลปินศิลปาธรสาขาการแสดงปี2550 กล่าวไว้ว่า ละครหุ่นสายเรื่องนี้ได้สร้างขึ้นจากคำถามมีตอนเด็กที่คุณครูมักจะถามว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร เด็กๆมักจะตอบมาต่างๆนานาไม่ว่าจะเป็นทหาร ตำรวจ ครู แต่ไม่มีเด็กคนไหนตอบว่าอยาเป็นชาวนา หรือถ้าตอบก็จะถูกแนะนำเสมอว่าทำไมไม่เป็นอยากอื่นเพราะอาชีพชาวนานั้น ไม่มีรายได้เยอะเหมือนกับอาชีพอื่น ซึ่งเป็นการทำให้ลืมความเป็นอยู่ของคนในอดีตที่เราได้เติบโตขึ้นมานี่ก็จากข้าวที่เรากิน แล้วข้าวที่กิน ไม่ใช่ชาวนาหรอหรือที่เป็นคนปลูกขึ้น แล้วทำไมอาชีพชาวนาจึงต้องอยู่อย่างยากไร้ และมีแนวคิดตามแนวพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเรื่องความพอเพียงมาในการแสดงนี้อีกด้วย
ดอนและมะขวิดผู้พิชิต จัดแสดงที่โรงละครหุ่นสายเสมาและถูกเชิญไปแสดงตามที่ต่างๆมากมาย สร้างความประทับใจมาหลากหลายที่ ติดตามเรื่องราวของดอน ซังโง่และเจ้ามะขวิดหุ่นสายควายได้เร็วๆนี้ สามารถติดตามข่าวสารการแสดงได้ที่www.facebook.com/piewnam หรือ www.facebook.com/semathai ชาว iUrban. รอติดตามชมกันนะครับเร็วๆนี้จะชวนไปดูกัน
